To jest reklama...!


Wspaniałe!

SX-70 Polaroid.
(za blogiem Duże Formaty)

Komentarze

zover pisze…
sympatyczny prezent pod choinkę, jest jeden na allegro :) a tak na marginesie zawsze mnie zastanawiało skąd ten kiczowaty dizajn polaroidów, który przywodzi na myśl trabanta, czy inne podobne dokonania, tani plastik, jakieś dziwne okleiny, i toporna forma, jakby nie można było zrobić tego lepiej :) o jaki target tu chodzi? :)
26 grudnia 2009 11:19
jakcie pisze…
The target is wanished at the stage of design of the sx-70. LOL.
Jest po prostu świetny. Wygląd tego aparatu to sam sex, nie wspominając już o fotografiach. Osobiście mam wielki sentyment do starych sprzętów. Dzięki Iczek.
26 grudnia 2009 11:50
jarek pisze…
Jesli SX-70 to kiczowaty dizajn, to jakie sa dzisiejsze aparaty?

Pytanie o target w kontekscie aparatow Landa jest troche nie na miejscu. Aparaty Landa to bezkompromisowe i pionierskie realizacje jego pomyslow. Produkty Landa byly jedyne w swoim rodzaju i oparte byly na unikalnych w calej branzy rozwiazaniach. Tworzone byly w zupelnie odmiennym duchu niz japonskie aparaty, ktore w wiekszosci to jednak rozwiniecia istniejacych juz patentow.

Poza tym, ciezko mowic o targecie, skoro w latach 60'tych i 70'tych nie bylo chyba amerykanskiego domu bez aparatu Polaroida.

A sam dizajn jest wybitnie amerykanski. Produkty made in usa maja ten swoj specyficzny regionalny posmak, na ktory skladaja sie detale i rozwiazanie, ktorych prozno szukac w produktach europejsko-japonskich. I to nie jest tani plastik ;-)
26 grudnia 2009 12:55
zover pisze…
wszystko się zgadza, ale porównajmy tak z ciekawości dizajn takiej yashiki 124, czy rolleiflexa, czy hasselblada, leiki, (i to z lat przed polaroidem) do polaroidów, tego modelu czy innych, to wypada jakoś tak jak porównanie mercedesa, czy rolsa, do trabanta, tak jakoś mi wychodzi (pewnie niesłusznie). wygląda to tak jakby aptekarz wziął się za projektowanie aparatu. nie znam całej historii, ale pewnie tak jakoś było :) co ciekawe osiągnął sukces.
26 grudnia 2009 14:20
jarek pisze…
Ej, ale jak juz porownujesz, to rob to fair :-P Taki SX-70 jest z 1972 roku. Jak chcesz go stawiac obok Lajki, to postaw obok CL z 1973 roku. Yashica Mat to czystej wody zżynka z Rolleifleksa. A juz taki Rolleiflex, Leica, Hasselblad, to duze starsze projekty z czasow, gdy tworzywa sztuczne praktycznie nie istnialy, a to wymuszalo bardziej "szlachetne" rozwiazania. Obok nich mozesz postawic Pathfindera, ktory wyglada bardzo zacnie nawet przy Hasselbladzie.
26 grudnia 2009 20:23
jarek pisze…
Na przyklad taki model 95 z 1948 roku. Czegos mu brakuje? http://www.rwhirled.com/landlist/pics/campics/95.jpg
26 grudnia 2009 20:27
Jakub Cieplinski pisze…
Porównywanie tutaj SX70 do innych sprzętów jest moim zdaniem nie na miejscu. Po co porównywać??? Nie lepiej popatrzyć na niego i chociaż próbować podziwiać jego wygląd, i jego piękno. Nie ma sensu porównywanie, czy szuknie targetu dla tego cuda panowie i panie. Jeśli o mnie chodzi to do Trabanta mam więcej sentymentu niż do Mercedesa.
A jeśli chodzi o SX70 to myślę, że po latach, w dzisiejszym świecie chodzi nam o doznania z używania takiego aparatu. Czyż nie???
26 grudnia 2009 23:54
Anonimowy pisze…
aż mi się zachciało takiego mieć ;)
Gata
28 grudnia 2009 20:50
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Powrót

Obraz
Jest 20 sierpnia 2025 roku. Od dnia zamknięcia tego bloga minęło 5666 dni. Ostatni wpis kończący moją przygodę z najlepszą rzeczą, którą zrobiłem w Internecie był datowany na 15 lutego 2010. Po ponad 15 latach postanowiłem przywrócić do życia, poprzez powrót do indeksowania w Google te moje wpisy. Oczywiście w tym czasie prowadziłem inny blog na platformie wordpress:  iczek.pl , ale od czasu do czasu chciałem powrócić do dawnych lat. Co dalej? Nie wiem jeszcze... nowa wersja bloga "Fotopropaganda" ma trochę inny charakter. Czy dam radę kontynuować taką formę regularnego dzielenie się swoją fotograficzną pasją? Czy ma sens utrzymywanie dwóch blogów? Czy ktokolwiek jeszcze czyta blogi? :) Zapraszam Was do przeglądania archiwum, zapraszam Was do fotografowania!
Czytaj więcej

"Artysto" - pokaż kalekę...!

Obraz
Od lat męczy mnie coś. To coś, ukrywa się pod słowem: wykorzystywanie. A dokładniej - czy artysta ma prawo wykorzystywać innych ludzi i ich ułomności do osiągnięcia jakiegoś celu mniej lub bardziej artystycznego. By zaspokoić swoje ego!? Kurcze fundamentalne pytanie, które rodzi się za każdym razem gdy widzę banalny portrecik jakiegoś ćpuna pod dworcem lub pijaka lub słynne już zwycięskie zdjęcia narkomanki z WPP kilka lat temu. Tym razem poruszył mnie (negatywnie) materiał omawiany na SO autorstwa Oiko Petersena, pt.: "DOWNTOWN Collection ", w którym gość przebrał ludzi chorych na Zespół Downa w śmieszne stroje i ustawił ich w śmiesznych pozach. Jednocześnie czytając uzasadnienie autora krew mnie zalewa: "W obiegowej opinii zespół Downa kojarzy się z nieszczęściem i smutkiem, jednak w rzeczywistości może być całkiem inaczej. Jeżeli tylko nie będziemy patrzyli na osoby z zespołem Downa przez pryzmat naszej normalności szybko okaże się, że zespół Downa wcale nie musi być...
Czytaj więcej

Wernisaż... jak?

Sprawa ta, jak każda niby prosta rzecz, wydaje się być banalna. Zadaniem jest zrobienie wernisażu. Pytanie podstawowe: jak!? Byłem w swoim krótkim fotograficznym życiu na kilkudziesięciu wernisażach. Większość z nich, a może nawet i wszystkie wyglądały podobnie. Co by nie rzec - tak samo?! Może więc zacznijmy od początku... Wernisaż - uroczyste otwarcie wystawy (zazwyczaj dzieł sztuki, ale także innych osiągnięć, np. naukowych lub dorobku miasta), odbywające się przed oficjalnym rozpoczęciem dostępu dla publiczności. Celem wernisażu jest podniesienie rangi oraz nadanie rozgłosu wystawie, a jednocześnie jest on okazją do spotkania się przyjaciół i znajomych bohatera wystawy oraz osób interesujących się bądź związanych z branżą, którzy często mają unikalną okazję zetknąć się osobiście z autorem wystawianych prac. Tyle na ten temat Wikipedia. W sumie jasne i proste. Idźmy dalej. Jak zrobić wernisaż, aby nie zanudzić gości i aby twórca i twory jego były w środku uwagi, bo taki przecież je...
Czytaj więcej