Cztery ręce... fotograficzne


Właśnie oglądam jedna z najwspanialszych sztuk w Teatrze Telewizji "Kolacja na cztery ręce", czyli Bach i Haendel przy wspólnym stole.
Cóż za majstersztyk aktorski w wykonaniu Janusza Gajosa i Romana Wilhelmiego.
Nie wiem czy pamiętacie scenariusz... generalnie pojedynek geniuszu z pragmatykiem.
Pojedynek muzyki, która płynie gdzieś z głębi boskiego daru z mozolnie tworzonymi dziełami.

Odwieczna walka między rzemiosłem, a darem wrodzonym.

Król Muzyki (Haendel) i ojciec dwadzieściorgu dzieci, Saksończyk Bach. Obaj tworzą. Fotografują półnutami i kadrują pasażami i zdobnikami.
Dla jednego jest to wyłącznie rzemiosło, kolejne zlecenie okupione wytężoną pracą, dla drugiego upuszczanie krwi zawierającej boskie frazy. Tak naturalnie... Tak po prostu...

Czy można porównać wrodzoną genialność i zdolność do wyłapywania kadrami najwspanialszych ujęć z mozolnie wypracowaną umiejętnością zrobienia średnio dobrego zdjęcia?

Jak to oceniać..?

Ponoć nie każdy z nas może być Mistrzem, ale Mistrz może odrodzić się w każdym z nas.

Czy Bach czy Haendel.... Haendel czy Bach...?
Czy fotograficznie gramy na cztery ręce...?

Komentarze

szymon pisze…
rzemieślnik z darem to mogłoby być jakieś wyjście, ale te dwie osobowości to też dwie drogi: jeden cieszy się twórczością jako niezależny prowincjusz z boskim darem (swoją drogą jeden z lepszych basistów w historii muzyki:), ten drugi walczy o sukces, pozycje i uznanie salonów.
12 października 2009 23:49
Rosomak pisze…
osobiście raczej ciułam swoje obrazki, konstruuję i są efektem wytężonej pracy, czasem niewiele mającej wspólnego z samym procesem zdejmowania ujęcia, a bliżej związanej z organizacją pracy. dlatego może tak a nie inaczej patrzę na gotowe prace fotografów. nie zadowalają mnie nawet genialne pomysły naznaczone technicznym prymitywizmem wynikającym nie z ograniczania środków wyrazu, nie z wyłuskiwania idei z niepotrzebnych warstw ozdobników, a z niechęci do nauki fundamentalnych zasad. postawę "po co mam się uczyć skoro robię zajebiste zdjęcia" wkładam w szufladkę "bunt szesnastolatka" i staram się więcej nie odwiedzać przestrzeni wystawienniczej osobnika o takich poglądach. czasem jednak czuję dotknięcie czegoś niby spoza mojej świadomości i spływa na mnie wizja obrazu który muszę zrealizować. takich fotografii najbardziej się boję. nie chcę zniszczyć tego co mi siedzi w głowie niestarannością. stąd też może nie wierzę w loterią street'a ale wierzę w objawienie.
13 października 2009 10:07
Hubert Siemieńczuk pisze…
Czasami mam wrażenie, że fotografia staje się dla najbardziej nią opętanych synonimem mistycyzmu wypełniającego pustkę religijną.

Geniusz musi przecież poświęcić nie mniej pracy i samozaparcia niż rzemieślnik. To banał, ale banał prawdziwy. Znałem kilku "genialnych" kolegów, przerastających talentem i bystrością równieśników. Dziś niestety nikt o nich nie słyszy, a wypływają pracowici, uparci, często zdeterminowani poprostu.
Gdyby taki Roberto Capa nie przymierał głodem, być może nie utrwaliłby wielu znaczących zdarzeń w dziejach najnowszej historii, a skupiłby się razem z HCB na codzienności Paryża.
13 października 2009 10:59
io3times pisze…
pomiędzy Bachem a Haendlem to była Raczej "walka" nie talentu i rzemiosła tylko skromności i sławy, dla jednego liczyła sie tylko muzyka, a dla drugiego wszystko wokół muzyki.Odnosząc sie do totografii to bardziej własciwym porównaniem byłby podział na amatorów poświęcających się czystej fotografii i zawodowców, którzy głównie liczą szmal i się podpisują pod zdjęciami.
13 października 2009 14:13
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Powrót

Obraz
Jest 20 sierpnia 2025 roku. Od dnia zamknięcia tego bloga minęło 5666 dni. Ostatni wpis kończący moją przygodę z najlepszą rzeczą, którą zrobiłem w Internecie był datowany na 15 lutego 2010. Po ponad 15 latach postanowiłem przywrócić do życia, poprzez powrót do indeksowania w Google te moje wpisy. Oczywiście w tym czasie prowadziłem inny blog na platformie wordpress:  iczek.pl , ale od czasu do czasu chciałem powrócić do dawnych lat. Co dalej? Nie wiem jeszcze... nowa wersja bloga "Fotopropaganda" ma trochę inny charakter. Czy dam radę kontynuować taką formę regularnego dzielenie się swoją fotograficzną pasją? Czy ma sens utrzymywanie dwóch blogów? Czy ktokolwiek jeszcze czyta blogi? :) Zapraszam Was do przeglądania archiwum, zapraszam Was do fotografowania!
Czytaj więcej

Czar - czy tylko ułuda....?

Obraz
Zapewne wielu z Was zna stronę tej autorki: http://www.qstra.pl/ Zapewne wielu z Was Ją ceni i podziwia. Poznać więc warto i tę stronę: http://retouch.qstra.pl/ Jakoś tak ciężko się zrobiło mi na duszy... Bardzo ciężko... Kąciki ust jak w fotoszopie lecą mi na dół i narzędzie "Liquify..." wydłuża je nienaturalnie aż do samej ziemi.... Czymże jest oryginał w naszych czasach? Jak bardzo rozjechały się "trójtory": pomysłu, realizacji i efektu finalnego...? "przed" "po" "przed" "po" fot. i retusz: Joanna Kustra (x4) PS Czy zwróciliście uwagę, że nie użyłem słowa 'fotografia' w tym materiale..? PS2 (26.01.2009, godz.: 16:46) Z informacji uzyskanych od autorki, wynika, że strona z retuszami pochodzi z dawnych lat i są to jej (były) pierwsze kroki w fotografii. W chwili obecnej prace, które oglądnąć można na stronie są pracami czysto fotograficznymi i nie poddawane są tak zaawansowanej obróbce. Czułem się w obowiązku podać...
Czytaj więcej

Fotografowie nierozumiani*.... Kuba Dąbrowski

Obraz
Tym materiałem zamierzam otworzyć cykl prezentacji fotografów, których twórczości nie lubię i często nie rozumiem. Nie znaczy przecież to jednak, że nie powinniśmy znać zdjęć, które są inne od tych naszych ulubionych. Znać je warto, a nawet trzeba. Poza tym... szanuje prace innych. Na pierwszy ogień idzie Kuba Dąbrowski .... Mówi się, że jeśli zdjęcia wywołują skrajne emocje, to znaczy, że coś w nich jest. Oczywista oczywistość. Nic tak nie przyciąga, jak kontrowersja. Znam stronę Kuby od paru lat i z początku kibicowałem taki fotografiom. Z biegiem czasu nastąpił u mnie odwrót o 180%. Nie mogę znaleźć prawie nic, co powodowałoby u mnie jakąkolwiek pozytywną reakcję na tego typu zdjęcia, bo wpisują się one w ten nurt niedbałości, "przypadkowości", strzałowości, który nie może odnaleźć we mnie swojej estetyki. Ja wiem, że to nowy nurt, że nowe spojrzenie na portret, że chwytliwe to w gazetach i ciasne portrety przywalone mocną żarówką są jak haczyki bo z zasady nie robi się ta...
Czytaj więcej