Czysty jak łzy...


Kartka z kalendarza uparcie pokazywała, że wczoraj było jakieś święto...
W papierowej torbie na podłodze, tuż pod nogami, czerwona okładka...

Camera Work, tytuł znany każdemu kto choć trochę polubił z fotografią chodzić za rękę...

I ten krótki wstęp... fotografia nie jest po to, by pokazywać rzeczywistość. To Widzi każdy. Fotografia służy stwarzaniu rzeczywistości oczami fotografa... Na jego modłę.. Pięknie...

Przemieszczenie się w bajkowy świat grawiur i rozświetlanych ceni naprawdę potrafi sprawić przyjemność. Estetyzacja. To jakieś cudaczne słowo oddaje chyba w pełni piktorialne podejście do fotografii. Coś nierealnego, sztucznie rozdmuchanego. Ale jak pięknego.

Stieglitz to coś wartego oglądania. I niech sobie marudzą ci, którzy doszukują się jakiejś treści w fotografii. E tam... Forma ma swój piękny sznyt.

Chyba pójdę w totalny formalizm.
Chrzanić treść i te wszystkie prawdy, które niby chcemy wycisnąć z naszych fotek, portretów.
Portret formalny.
Ot - walnięte pomysły fotografa.
Zero treści.
Bierze mnie to!

A poza tym, zgodnie z zasadą Stieglitza - to ja, autor, mam narzucać to, co ma myśleć widz. Nie wolno pozostawić mu zbyt szerokiej przestrzeni na interpretacje.
To dobre jest!




Alfred Stieglitz (x4)


Komentarze

krzychu pisze…
A poza tym, zgodnie z zasadą Stieglitza - to ja, autor, mam narzucać to, co ma myśleć widz. Nie wolno pozostawić mu zbyt szerokiej przestrzeni na interpretacje.

No cóż - co innego praktyka (tu: praktyka Stieglitza), a co innego teoria estetyczna. Osobiście daję wiarę przekonaniu, że kontekst i idee, jakie z dziełem wiąże jego autor, nijak mają się do wielości interpretacji, jakie można poprawnie narzucić na dzieło. W myśl tej idei, dzieło ma wartość wyłącznie w interpretacjach odbiorców bez względu na to, co chciałby autor.

Ale skądinąd rozumiem twoją reakcję na formalizm ...
30 czerwca 2009 13:12
Rosomak pisze…
zgrabny ten cytat :) bardzo zgrabny..
30 czerwca 2009 13:37
Anonimowy pisze…
patrząc po prostu na te zdjęcia muszę przyznać, że taka fotografia (w tym wypadku rozdmuchane hasło) jest naciągana. To tak jak kiedyś (teraz niektórzy też tak robią, ale nikt już się na to nie nabiera, chyba że chce) w malarstwie modne było gadanie, że zielone koło symbolizuje cierpienie w obozie koncentracyjnym. Podobna sytuacja była ostatnio z maturą, gdzie jeden tekst był felietonem jakiegoś publicysty. Autor spróbował zinterpretować własny felieton i kilka zadań miał nieuznanych. Tak też jest tutaj. Sztuka, forma, treść jak dla mnei nie istnieją. Sztuka dla mnie to coś na co patrzę z przyjemnością lub zainteresowaniem, jest wytworem ludzkiego umysłu, jest stworzone (nie zgapione, tak jak ostatnio było z ustawionym fotoreportażem na jakimś konkursie), to powinno być coś nowego, niepowtarzalnego i stworzonego przez człowieka. A to są fotki czarnobiałe rąk i jakiegoś paszteta, nic intrygującego nic ciekawego, nic specjalnego, ludzie opamiętajcie się trochę z tym bałwochwalstwem. Ostatnia fotografia ma faktycznie jakieś estetyczne wartości. Reszta to zwykły kicz który nie powinien opuścić studia.
30 czerwca 2009 15:03
Anonimowy pisze…
Hmmm, bez Stieglitza nie byloby chocby Ansela Adamsa... poza tym to tylko wybrane zdjecia tego autora, mnie osobiscie tez bardziej podobja sie tego jego miejskie, uliczne strzaly, niz te "studyjne" zdjecia. Jednak z perspektywy czasu, kazde zdjecie zrobione w tamtym okresie, jest obecnie traktowane jako dzielo historyczne, zwane rowniez dzielem sztuki.

pzdr
M.
30 czerwca 2009 15:26
wujek db... pisze…
miejsce do interpretacji mi sie nie podoba, ale miejsce do nadinterpretacji juz bardzo ;)
30 czerwca 2009 18:26
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Powrót

Obraz
Jest 20 sierpnia 2025 roku. Od dnia zamknięcia tego bloga minęło 5666 dni. Ostatni wpis kończący moją przygodę z najlepszą rzeczą, którą zrobiłem w Internecie był datowany na 15 lutego 2010. Po ponad 15 latach postanowiłem przywrócić do życia, poprzez powrót do indeksowania w Google te moje wpisy. Oczywiście w tym czasie prowadziłem inny blog na platformie wordpress:  iczek.pl , ale od czasu do czasu chciałem powrócić do dawnych lat. Co dalej? Nie wiem jeszcze... nowa wersja bloga "Fotopropaganda" ma trochę inny charakter. Czy dam radę kontynuować taką formę regularnego dzielenie się swoją fotograficzną pasją? Czy ma sens utrzymywanie dwóch blogów? Czy ktokolwiek jeszcze czyta blogi? :) Zapraszam Was do przeglądania archiwum, zapraszam Was do fotografowania!
Czytaj więcej

Czar - czy tylko ułuda....?

Obraz
Zapewne wielu z Was zna stronę tej autorki: http://www.qstra.pl/ Zapewne wielu z Was Ją ceni i podziwia. Poznać więc warto i tę stronę: http://retouch.qstra.pl/ Jakoś tak ciężko się zrobiło mi na duszy... Bardzo ciężko... Kąciki ust jak w fotoszopie lecą mi na dół i narzędzie "Liquify..." wydłuża je nienaturalnie aż do samej ziemi.... Czymże jest oryginał w naszych czasach? Jak bardzo rozjechały się "trójtory": pomysłu, realizacji i efektu finalnego...? "przed" "po" "przed" "po" fot. i retusz: Joanna Kustra (x4) PS Czy zwróciliście uwagę, że nie użyłem słowa 'fotografia' w tym materiale..? PS2 (26.01.2009, godz.: 16:46) Z informacji uzyskanych od autorki, wynika, że strona z retuszami pochodzi z dawnych lat i są to jej (były) pierwsze kroki w fotografii. W chwili obecnej prace, które oglądnąć można na stronie są pracami czysto fotograficznymi i nie poddawane są tak zaawansowanej obróbce. Czułem się w obowiązku podać...
Czytaj więcej

Fotografowie nierozumiani*.... Kuba Dąbrowski

Obraz
Tym materiałem zamierzam otworzyć cykl prezentacji fotografów, których twórczości nie lubię i często nie rozumiem. Nie znaczy przecież to jednak, że nie powinniśmy znać zdjęć, które są inne od tych naszych ulubionych. Znać je warto, a nawet trzeba. Poza tym... szanuje prace innych. Na pierwszy ogień idzie Kuba Dąbrowski .... Mówi się, że jeśli zdjęcia wywołują skrajne emocje, to znaczy, że coś w nich jest. Oczywista oczywistość. Nic tak nie przyciąga, jak kontrowersja. Znam stronę Kuby od paru lat i z początku kibicowałem taki fotografiom. Z biegiem czasu nastąpił u mnie odwrót o 180%. Nie mogę znaleźć prawie nic, co powodowałoby u mnie jakąkolwiek pozytywną reakcję na tego typu zdjęcia, bo wpisują się one w ten nurt niedbałości, "przypadkowości", strzałowości, który nie może odnaleźć we mnie swojej estetyki. Ja wiem, że to nowy nurt, że nowe spojrzenie na portret, że chwytliwe to w gazetach i ciasne portrety przywalone mocną żarówką są jak haczyki bo z zasady nie robi się ta...
Czytaj więcej