Wiewiórka trzyma żołądź...


Kanał dla dzieci.
Godzina 19:47. Clifford (taki pies czerwony).
Scena z dziewczynką, która daje gumową zabawkę swemu psu (Horhe). Zabawką jest wiewiórka. Lektorka podkładająca głos czyta:
- Zobacz Horhe jak wiewiórka trzyma żołądź...

Lapsus jakich mało, ale słodki :)


Tak samo słodkie i "lapsusowate" są czasami przygody z fotografią.
Studio, lampy, statywy, tła i cały ten ambaras zwalił się na głowę jakoś tak niespodziewanie. Rzadko łapię światło sztuczne w puszkę mojego aparatu. Nie rozumiem tego światła. Te rozkłady, te kontrasty, te zmiękczacze.... trochę mnie to przeraża. A do tego człowiek musi jeszcze zapanować nad modelem. Ech...

No, ale... wyzwanie.

Mierzę więc to, co niemierzalne jeszcze wciąż dla mnie. Kombinuje. Wreszcie naświetlam klatkę. Następną. I znowu. Materiał rzadki przelewa się przez aparat za szybko.
Coś nie gra.

- Piotr przymknij przysłonę z roboczej na zmierzoną! - wydaje się mówić jak do Horhe moja własna podświadomość :)


No właśnie. Żołędzia powinna trzymać wiewiórka, a iczek powinien przymykać przysłonę.

Komentarze

Anonimowy pisze…
mam lekko zajechaną RB. Jej zajechaność objawia się nie zawsze sprawnym działaniem mechanizmów blokujących. Już kilka razy razy zdarzyło mi się wypstrykać film bez odślepienia magazynka. Taki lajf.
29 września 2008 23:27
Anonimowy pisze…
Moja wiewióra trzyma za to dekielek :-). Najlepsze zdjęcia zawsze mi wychodzą na dalmierzu wtedy, gdy zapomnę go ściągnąć.
30 września 2008 09:39
newyorka pisze…
żołądź, heheh :D

mnie sztuczne światło i cały ten harmider też przerażają... wyzwania lubię... ale gdy jestem choc troche na nie gotowa.
30 września 2008 10:11
Rosomak pisze…
bo też jakie uczciwe światło pojawia się tylko wtedy kiedy lustro i tak jest podniesione i nic nie widać na matówce.. taka praca na pamięć tez nie dla mnie. ja lubię światło jak pratchettowe, lejące się jak miód ospale i opływające niespiesznie obiekt fotografii, a nie łapanie w pudełko błyskawicy.
30 września 2008 10:45
Anonimowy pisze…
lubię mieć niebo nad głową.. mnie najlepsze zdjęcia też wychodzą na dalmierzu,.. wtedy kiedy zapomnę go wziąć ze sobą :]
30 września 2008 10:46
Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Powrót

Obraz
Jest 20 sierpnia 2025 roku. Od dnia zamknięcia tego bloga minęło 5666 dni. Ostatni wpis kończący moją przygodę z najlepszą rzeczą, którą zrobiłem w Internecie był datowany na 15 lutego 2010. Po ponad 15 latach postanowiłem przywrócić do życia, poprzez powrót do indeksowania w Google te moje wpisy. Oczywiście w tym czasie prowadziłem inny blog na platformie wordpress:  iczek.pl , ale od czasu do czasu chciałem powrócić do dawnych lat. Co dalej? Nie wiem jeszcze... nowa wersja bloga "Fotopropaganda" ma trochę inny charakter. Czy dam radę kontynuować taką formę regularnego dzielenie się swoją fotograficzną pasją? Czy ma sens utrzymywanie dwóch blogów? Czy ktokolwiek jeszcze czyta blogi? :) Zapraszam Was do przeglądania archiwum, zapraszam Was do fotografowania!
Czytaj więcej

Czar - czy tylko ułuda....?

Obraz
Zapewne wielu z Was zna stronę tej autorki: http://www.qstra.pl/ Zapewne wielu z Was Ją ceni i podziwia. Poznać więc warto i tę stronę: http://retouch.qstra.pl/ Jakoś tak ciężko się zrobiło mi na duszy... Bardzo ciężko... Kąciki ust jak w fotoszopie lecą mi na dół i narzędzie "Liquify..." wydłuża je nienaturalnie aż do samej ziemi.... Czymże jest oryginał w naszych czasach? Jak bardzo rozjechały się "trójtory": pomysłu, realizacji i efektu finalnego...? "przed" "po" "przed" "po" fot. i retusz: Joanna Kustra (x4) PS Czy zwróciliście uwagę, że nie użyłem słowa 'fotografia' w tym materiale..? PS2 (26.01.2009, godz.: 16:46) Z informacji uzyskanych od autorki, wynika, że strona z retuszami pochodzi z dawnych lat i są to jej (były) pierwsze kroki w fotografii. W chwili obecnej prace, które oglądnąć można na stronie są pracami czysto fotograficznymi i nie poddawane są tak zaawansowanej obróbce. Czułem się w obowiązku podać...
Czytaj więcej

Fotografowie nierozumiani*.... Kuba Dąbrowski

Obraz
Tym materiałem zamierzam otworzyć cykl prezentacji fotografów, których twórczości nie lubię i często nie rozumiem. Nie znaczy przecież to jednak, że nie powinniśmy znać zdjęć, które są inne od tych naszych ulubionych. Znać je warto, a nawet trzeba. Poza tym... szanuje prace innych. Na pierwszy ogień idzie Kuba Dąbrowski .... Mówi się, że jeśli zdjęcia wywołują skrajne emocje, to znaczy, że coś w nich jest. Oczywista oczywistość. Nic tak nie przyciąga, jak kontrowersja. Znam stronę Kuby od paru lat i z początku kibicowałem taki fotografiom. Z biegiem czasu nastąpił u mnie odwrót o 180%. Nie mogę znaleźć prawie nic, co powodowałoby u mnie jakąkolwiek pozytywną reakcję na tego typu zdjęcia, bo wpisują się one w ten nurt niedbałości, "przypadkowości", strzałowości, który nie może odnaleźć we mnie swojej estetyki. Ja wiem, że to nowy nurt, że nowe spojrzenie na portret, że chwytliwe to w gazetach i ciasne portrety przywalone mocną żarówką są jak haczyki bo z zasady nie robi się ta...
Czytaj więcej